Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και αρχίζουμε όλοι σιγά-σιγά να μετράμε αντίστροφα, θα ήθελα φέτος να μοιραστώ μαζί σου κάτι το οποίο έχει μπει μέσα στην καρδιά μου. Παρόλο που έχουμε εμπορικοποιήσει την γιορτή των Χριστουγέννων και βλέπουμε μόνο τα λαμπάκια, τα δώρα και το φαγητό, η ουσία των ημερών αυτών βασίζεται αποκλειστικά στα πρώτα Χριστούγεννα, δηλαδή στη γέννηση του Χριστού. Εμπνευσμένη από την απίστευτα γλυκιά ταινία κινουμένων σχεδίων «The Star», και θέλοντας να κάνω αφιέρωμα στη Γέννηση του Χριστού, αποφάσισα μέσα από τις γιορτινές συνταγές αυτού του μήνα, να μοιράζομαι μαζί σου μερικές σκέψεις πάνω στην εικόνα της γέννησης εκείνο το βράδυ. Κάθετί το οποίο είναι παρόν σε εκείνη τη μοναδική νύχτα συμβολίζει πολύ σημαντικά πράγματα για την μοναδικότητα του Θεανθρώπου. Σήμερα θα σου μιλήσω για την φάτνη, καθώς το μελομακάρονο μου θυμίζει κάπως αυτήν. Ξέρω ότι ακούγεται περίεργο, αλλά δώσε μου χρόνο για να σου το αναλύσω.
Η φάτνη, όπως ξέρουμε, ήταν ένα μέρος τόσο βρώμικο και η χρήση της αποσκοπούσε στη φροντίδα των ζώων. Σκέψου όμως, αν ο Χριστός υποτίθεται είναι ο Υιός του ίδιου του Θεού, γιατί να επέτρεψε η γέννηση του να γίνει σε ένα τέτοιο μέρος;! Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό, είναι για να φανερωθεί η ταπεινή καρδιά του. Παρόλο που είναι ο ίδιος ο Θεός κι αυτό σημαίνει πως η θέση του είναι πάνω από κάθε επίγειο βασιλιά, η γέννηση του έλαβε μέρος εκεί για να φανεί ότι ο Ουράνιος Βασιλιάς δεν χρειάστηκε ένα πολυτελές δωμάτιο πανδοχείου εκείνης της εποχής ή κάποια καθαρή κλινική. Όσο χαζό κι αν ακούγεται , το μελομακάρονο μου θυμίζει τη φάτνη, γιατί όσο ταπεινό παρουσιαστικό έχει, όπως κι αυτή, άλλο τόσο σημαντικό είναι στο να μας κάνει να νιώσουμε ότι τα Χριστούγεννα είναι εδώ. Η φάτνη ήταν και θα είναι το τελευταίο μέρος που θα επέλεγε κάποιος να φέρει στη ζωή το παιδί του, για τον Θεό όμως δεν ισχύει το ίδιο!